പിൻ‌വലിപ്പ്

രണ്ടുപേർക്കു മാത്രം ഒരു സമയം നടന്നുപോകാൻ പറ്റുന്ന

ഇടുങ്ങിയ തോട്ടുവരമ്പത്തൂടെ

ഞാൻ പിന്നിലേക്കു നടന്നു.

ഇടത്തേക്കൊരിത്തിരി മാറിയാൽ 

തോട്ടിലേക്കു വീഴില്ലേ എന്നും

വലത്തോട്ടൊരിത്തിരി മാറിയാൽ

പാടത്തേക്കു വീഴില്ലേ എന്നും

ആലോചിച്ചു.

ഉടനേ തന്നെ 

ആ ആലോചന പിൻ‌വലിച്ചു.

പിന്നിലേക്കു നടന്നു പോകുമ്പോൾ

പിന്നിൽ നിന്നും കേട്ട ശബ്ദം

ഒരു പൂച്ചക്കുട്ടിയുടേതല്ലേ എന്നും

ആലോചിച്ചു തെറ്റിപ്പോകാനിടയുള്ള

ഇത്തരം ആലോചനകളെ

എന്തിന് ഒപ്പം കൂട്ടുന്നുവെന്നും ചിന്തിച്ച്

ആ ആലോചനയും പിൻ‌വലിച്ച് 

പിന്നിലേക്കു നടക്കുന്നു.

ഇടക്കാലത്ത്

കൃഷിക്കാർ

എള്ളും പയറും നട്ടിരിക്കുന്നത്

പിന്നിലേക്കു നടക്കുമ്പോഴും കണ്ടു.

അതെല്ലാം കഞ്ചാവു ചെടികൾ

ആയിരുന്നെങ്കിലോ എന്ന്

അല്ലെങ്കിൽ

പകുതിയെങ്കിലും ആയിരുന്നെങ്കിലോ,

പോട്ടെ-ഒന്നെങ്കിലും ആയിരുന്നെങ്കിലോ

എന്നാലോചിച്ച്

ഒരിക്കലും നടക്കാനിടയില്ലാത്ത 

ഇത്തരം ആലോചനകൾക്ക്

എന്തിനാണ് മനസ്സിൽ സ്ഥലമെന്ന് ചിന്തിച്ച്

ആ ആലോചനയും പിൻ‌വലിച്ച്

രണ്ടുപേർക്കു മാത്രം 

ഒരു സമയം നടന്നുപോകാവുന്ന 

തോട്ടുവരമ്പത്തൂടെ പുറകിലേക്ക്

നടന്നുപോകുന്നു.

കാലുതെറ്റിയാൽ 

എങ്ങോട്ടു വീഴും-എന്ന പോലത്തെ

ഓട്ടിസം ബാധിച്ച ആലോചനയെ 

ഗർഭത്തിൽ വെച്ചുതന്നെ 

നമ്മൾ കലക്കിക്കളഞ്ഞിരുന്നല്ലോ അല്ലേ?

പിൻ‌വലിച്ച് പിൻ‌വലിച്ച്

എനിക്കിപ്പോൾ

യാതൊരു ഭയവുമില്ലാതെ നടക്കാം.

മൂങ്ങയേക്കാൾ വിദഗ്ധമായി 

പിന്നിലേക്കു തിരിക്കാം.

പിൻ‌വലിച്ച് പിൻ‌വലിച്ച്

എന്റെ നട്ടെല്ല്

വാരിയെല്ലായി.

വാരിയെല്ല്

നട്ടെല്ലും.